ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΟΠΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
“ΑΠΟΛΛΩΝ” ΑΓΡΙΔΙΩΝ

Ήταν τότε εποχές δύσκολες, χρόνια φτώχειας και μιζέριας. Τότε που η Κύπρος βρισκόταν υπό Αγγλική κατοχή. Η ζωή στις ορεινές περιοχές ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Δεν υπήρχε τότε η κρατική μέριμνα προς τις κοινότητες, ή τουλάχιστον δεν υπήρχε σε υποφερτό βαθμό. Το συγκοινωνιακό δίκτυο ήταν ανεπαρκέστατο, δεν υπήρχαν ευκαιρίες απασχόλησης και οι συνθήκες εργασίες, που αφορούσαν κυρίως γεωργικές ασχολίες, ήταν πολύ δύσκολες και σκληρές. Δεν υπήρχαν ούτε οργανωμένα σύνολα, τα οποία να παρέχουν κάποιου είδους προστασία και ασφάλεια στους αγρότες.

 

Οι πιο πάνω καταστάσεις και συνθήκες επικρατούσαν τότε και στο χωριό μας, τα Αγρίδια της περιοχής Πιτσιλιάς της Επαρχίας Λεμεσού. Οι εργατικοί και φιλοπρόοδοι κάτοικοι του χωριού αγωνίζονταν σκληρά για την επιβίωση τους, απασχολούμενοι στα κτήματα τους, ή ξενοδουλεύοντας ενώ εργασία τους πρόσφερε και το μεταλλείο Αμιάντου.

 

Παρά τον ασταμάτητο αγώνα για την απόκτηση των αναγκαίων υλικών αγαθών, παρά τις καθημερινές έγνοιες, οι Αγριδιώτες ποτέ δεν αδιαφορούσαν για τα ψυχικά και πνευματικά αγαθά, δυσεύρετα στη σημερινή εποχή. Είναι αυτά τα αγαθά που εντέλει καταξιώνουν τον άνθρωπο. Διακρίνονταν οι Αγριδιώτες για τη βαθιά πίστη τους στο θεό και την προσήλωση τους στα αγνά Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Διακρίνονταν για την αγάπη τους προς την ελευθερία της πατρίδας μας και προσέβλεπαν στην Ελλάδα, την οποία είχαν στην καρδιά τους. 

 

Μέσα στις τότε δύσκολες συνθήκες γεννήθηκε η ανάγκη της δημιουργίας ενός οργανωμένου φορέα. Ενός φορέα που θα κάλυπτε ένα μεγάλο κενό, που θα αναλάμβανε την οργάνωση των κατοίκων και θα λειτουργούσε ως ένα αγροτικό, εθνικό και πνευματικό σωματείο.

 

Κάποιοι κάτοικοι έριξαν πρώτοι την ιδέα. Η ιδέα έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό και αγκαλιάστηκε από το σύνολο της κοινότητας. Έγιναν τα προκαταρκτικά και την 1ην Ιουλίου 1943 πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική συνέλευση του πρώτου σωματείου της κοινότητας. Από τη συνέλευση αυτή γεννήθηκε ο ΕΘΝΙΚΟΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΟΠΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΙΔΙΩΝ”, που εντάχθηκε στην Παναγροτική Ένωση Κύπρου (ΠΕΚ), αργότερα το 1944. Η ιδρυτική συνέλευση έγινε στο παλιό Δημοτικό Σχολείο, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το κτίριο της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Αγριδιών. Οι ακόλουθοι ήταν τα ιδρυτικά μέλη: 

 

1. Παπαθεόδουλος Κυπριανού

2. Γεώργιος Λουκά

3. Νικόλαος Φωτίου

4. Αντώνιος Κ. Νικολαΐδης

5. Μιχαήλ Κωνσταντίνου

6. Ανδρέας Κ. Νικολαΐδης

7. Ιωάννης Παπαθεοδούλου

8. Ανδρέας Σ. Βαλανίδης

9. Γεώργιος Κ. Τσαγγαρίδης

10.Κωνσταντής Παπαμιχαήλ

11. Ιωάννης Κ. Βαλανίδης

12.Μιχαήλ Σ. Βαλανίδης

13. Κυριάκος Κ. Τσαγγαρίδης

14. Οδυσσέας Χατζηδαυΐδ (Πέτρα)

15. Χρίστος Κυριάκου

16. Ανδρέας Βασιλείου

17. Κύπρος Κωνσταντίνου

18. Ανδρέας Η. Νικολαΐδης Θωμά

19. Ιωάννης Γ. Βήχας

20. Ανδρέας Παύλου

21. Λούκας Γεωργίου

22. Ιωάννης Κ. Περατικός

23. Γεώργιος Κ. Καρτσιούλη

24. Παπαμιχαήλ Ιωάννου

25. Ανδρέας Κ. Στούππας

26. Λούκας Π. Αγριδιώτης

27. Ανδρέας Κυπριανού

28.Γιάγκος Ν. Βαλανάς

29. Ανδρέας Κ. Αργυρίδης

30. Ιωάννης Αγαθοκλέους

31. Κυριάκος Ι. Περατικός

32. Χαράλαμπος Φωτίου

33. Γεώργιος Αντωνίου

34. Χρίστος Παύλου

35. Ανδρέας Ι. Βήχας

36. Σάββας Σπ. Πετούσης

37. Ανδρέας Χρ. Νικολαΐδης

38. Ανδρέας Παπαθεοδούλου

39. Ηρόδοτος Νικόλα Θωμά

40. Νικόλαος Ι. Κυριακίδης

41. Σωκράτης Σωφρονίου

42. Στυλιανός Ν. Κιτρομήλης

43. Χαράλαμπος Κωνσταντίνου

44. Κώστας Κ. Βαλανίδης

45. Λοΐζος Στυλιανού

46. Γεώργιος Χριστοδούλου

47. Χριστόδουλος Παπακυριάκου

48. Κώστας Α. Κυριακίδης

49. Στυλλής Ν. Βαλανάς

50. Παναγής Νικόλα Θωμά

51. Ευάγγελος Παπαμιχαήλ

52. Κυριάκος Παν. Πετούσης (Δύμες)

53. Προκόπης Κωστή

54. Κωνσταντής Αντώνη

55. Λούκας Νεοκλέους

56. Χριστόδουλος Χατζηγεωργίου

57. Μιχαήλ Κωνσταντίνου Νικολαΐδης

58. Σάββας Αρέστη

59. Χριστόφορος Νικόλα

60. Μιχαήλ Χριστόφορου

61. Σάββας Νικόλα

62. Νικόλαος Γ. Βήχας

63. Κυριάκος Χρ. Κολοκοτρώνης

64. Τηλέμαχος Θεμιστοκλέους

65. Αντώνης Αργυρού

66. Ανδρέας Γεωργίου

67. Κώστας Νικόλα

68. Ανδρέας Χριστοφή

69. Γεώργιος Κυπριανού Πετούσης

70. Ιωάννης Παναγιώτου

71. Γεώργιος Ν. Βήχας

72. Χριστόφορος Κ. Καρτσιούλης

73. Κωστής Γ. Καρτσιούλης

74. Αρέστης Σάββα

 

Λίγο αργότερα προστέθηκαν στο δυναμικό του σωματείου και τα ακόλουθα νέα μέλη:

 

75. Ανδρέας Γ. Πετούσης

76. Κώστας Κυπριανού

77. Βρυώνης Ν. Θωμά

78. Ευγένιος Μιχαήλ

79. Γεώργιος Κ. Βαλανίδης

80. Χρίστος Νεοκλέους

81. Κώστας Σωκράτους

82. Χριστόδουλος Κωνσταντίνου

83. Ιωάννης Χριστοδούλου

84. Ανδρέας Αριστοδήμου

85. Ανδρέας Κ. Τσιακούρης

86. Κώστας Μ. Χατζιαντώνη

87. Ανδρέας Τσαγγαρίδης

88. Κώστας Παύλου

89. Βασίλης Παπαμιχαήλ

90. Νεοκλής Ηροδότου

91. Στυλιανός Σοφοκλέους

 

Οι στόχοι και οι σκοποί του νεοϊδρυθέντος σωματείου, καθώς και η εν γένει λειτουργία και δράση του καθορίστηκαν από το Καταστατικό του, που εγκρίθηκε από την ιδρυτική συνέλευση. Οι σκοποί παραμένουν μέχρι σήμερα αναλλοίωτοι και είναι οι ακόλουθοι:

 

(α) Η καλλιέργεια του πνεύματος της αλληλεγγύης και η συνεχής προσήλωση των μελών του στα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.

 

(β) Η Καλλιέργεια και η διάδοση του αθλητισμού.

 

(γ) Η Εθνική και Πνευματική ανάπτυξη των μελών του.

 

(δ) Η ανάπτυξη και βελτίωση των Εθνικοαγροτικών και γεωργικών γνώσεων των μελών και η επιδίωξη της αγροτικής, γεωργικής και συνεργατικής προόδου όχι μόνο των μελών αλλά και ολόκληρης της κοινότητας.

 

Οι πιο πάνω στόχοι και σκοποί έγιναν βίωμα και συνείδηση για τους προοδευτικούς Αγριδιώτες και ιδιαίτερα για τη νεολαία και απετέλεσαν τη βάση, πάνω στην οποία αναπτύχθηκε ένας ζηλευτός εθνικός και κοινωνικός αγώνας. Τα αποτελέσματα ήταν ευεργετικά για την κοινότητα. Με σταθερά βήματα οδηγήθηκε προς την πρόοδο και ανέπτυξε πλούσια εθνική, πολιτιστική και κοινωνική δράση. Οι αγροτικές δραστηριότητες γνώρισαν άνθηση και με την μετέπειτα ένταξη του σωματείου στην Παναγροτική Ένωση Κύπρου (ΠΕΚ) , το 1944, δημιουργήθηκε κλίμα ασφάλειας και αισιοδοξίας για ένα καλύτερο μέλλον. Η ένταξη στην αγροτομάνα ΠΕΚ συνέβαλε ουσιαστικά στην καλύτερη οργάνωση και τη διεκδίκηση αγροτικών αιτημάτων, καθώς και στη δημιουργία καλύτερων συνθηκών διαβίωσης και ασχολίας.

 

Παράλληλα προς τα πιο πάνω και μέσα στις καταπιεστικές  συνθήκες της Αγγλικής κατοχής, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε στην κοινότητα των Αγριδιών, πλούσια εθνική δράση. Μέσα από τη δράση αυτή διαπλάστηκε και ξεπήδησε μια υγιής και ζηλευτή νεολαία, πολύτιμα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Κύριο γνώρισμα της νεολαίας, όπως και όλων των κατοίκων του χωριού, ήταν η διάθεση για εθνική προσφορά και η αγάπη προς την πατρίδα. Τα χαρακτηριστικά αυτά στοιχεία αποδείχτηκαν έμπρακτα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα 1955-1959 για αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού.

 

Σύσσωμη η κοινότητα Αγριδιών απάντησε παρούσα και έλαβε ενεργά μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της πατρίδας μας, προσφέροντας κάθε είδους βοήθεια. Το χωριό μας φιλοξένησε πολλούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ, αψηφώντας κάθε κίνδυνο. Με τέλεια οργάνωση και τρόπο υποδειγματικό βοηθούσε στη φύλαξη, την ασφαλή διακίνηση και τροφοδοσία των αγωνιστών, καθώς και στη διεκπεραίωση οποιασδήποτε άλλης εργασίας σχετικής με τον αγώνα, παρά τους συνεπακόλουθους μεγάλους κινδύνους. 

 

Στην αντίσταση ενάντια στους Άγγλους ο ρόλος του σωματείου μας ήταν καθοδηγητικός και πρωτοποριακός. Ενέπνευσε και εμψύχωσε όλο τον πληθυσμό και ο καθένας με το δικό του τρόπο έδωσε τον οβολό του στον αγώνα. Αξίζουν ιδιαίτερης μνείας οι εξεγέρσεις των κατοίκων ενάντια στους κατακτητές και ιστορική έχει μείνει η τελευταία εξέγερση προς το τέλος του αγώνα, με πρωτοπόρες τις γυναίκες και με κρυφή συμμετοχή των ανδρών. Σ' εκείνη την εξέγερση έγινε μια πραγματική μάχη, με τη μια πλευρά, την Αγγλική να διαθέτει υπεροπλία και όλα τα μέσα και την άλλη πλευρά, τις γυναίκες να έχει ως όπλα τις ψυχικές της δυνάμεις και το πάθος για την ελευθερία. Με τα όπλα αυτά οι γυναίκες έτρεψαν σε φυγή τους Άγγλους και μάλιστα κακήν κακώς. Η ηρωϊκή αυτή ενέργεια δεν πέρασε απαρατήρητη και είχε ως τιμητικό αποτέλεσμα να αποκληθούν στα Αγρίδια “Σούλι της Κύπρου” από τον Εθνάρχη Μακάριο.

 

Με το τέλος του αγώνα της ΕΟΚΑ, έκλεισε η πρώτη περίοδος της ζωής της ΑΤΕ-ΠΕΚ. Ήταν μια περίοδος έντονης δράσης, δημιουργίας και προσφοράς. Προσφοράς προς την κοινότητα, αλλά και προς την πατρίδα. Η προσφορά αυτή δόθηκε με αγνές προθέσεις και καθαρότητα ψυχής, δόθηκε σεμνά και δεν απέβλεπε σε ανταλλάγματα. Αυτή μας όμως η ανιδιοτέλεια έγινε αντικείμενο παρερμηνείας ή παρεξήγησης από κάποιους καλοθελητές ή κακοθελητές, που αυτοχρίστηκαν ως οι μοναδικοί αγωνιστές και εκπρόσωποι των εθνικών ιδεωδών. Οι κύριοι αυτοί παραχάραξαν την ιστορία και προσπάθησαν να οικειοποιηθούν ή να εκμεταλλευτούν ηρωϊκά ιστορικά γεγονότα του αγώνα της ΕΟΚΑ, που επισυνέβησαν στην περιοχή Αγριδιών, υποκλέπτοντας την τιμή και τη δόξα που ανήκει δικαιωματικά στο χωριό μας. Δύο τέτοια γεγονότα είναι οι θυσίες των ηρώων Χρίστου Τσιάρτα και Σάββα Ροτσίδη. Έγιναν πολλές  παραστάσεις και παρατηρήσεις για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, αλλά μέχρι σήμερα δεν εννοούν ορισμένοι να αποδεχθούν την αλήθεια, όντας λάτρεις της ρήσης “ου με πείσεις καν με πείσεις”. Είναι ανάγκη να συνεχιστούν οι προσπάθειες για διόρθωση των κακώς εχόντων.

 

Η πρώτη περίοδος της ζωής της ΑΤΕ-ΠΕΚ, που έληξε το 1960, διακρινόταν από εθνική και κοινωνική δραστηριότητα. Όμως αυτό δεν εμπόδισε και την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων, με σκοπό την ικανοποίηση διαφόρων αναγκών των κατοίκων του χωριού. Μια τέτοια ανάγκη ήταν και η ψυχαγωγία της νεολαίας και ο καλύτερος τρόπος ικανοποίησης αυτής της ανάγκης ήταν η δημιουργία αθλητικού τμήματος.

 

Η πρωτοβουλία για την ίδρυση αθλητικής ομάδας προήλθε εξ' ολοκλήρου από τους νέους του χωριού. Ήταν 25 Δεκεμβρίου του 1950 όταν συγκλήθηκε “ιδρυτική συνέλευση”, με σκοπό τη δημιουργία αθλητικής ομάδας. Οι πρωτεργάτες ήταν όλοι ανήλικα παιδιά. Κίνητρο τους ήταν η αγάπη προς τον αθλητισμό, που τότε ήταν το μοναδικό ίσως μέσο ψυχαγωγίας τους. 

 

Η “ιδρυτική συνέλευση” έγινε υπαίθρια, στη σκιά ενός μεγάλου δρυ που βρισκόταν στον περίφημο κήπο του παλιού Δημοτικού Σχολείου. Σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε το σχολείο, ούτε ο κήπος, ούτε ο δρυς. Όλα θυσιάστηκαν στο βωμό της “αξιοποίησης”. Παρευρέθηκαν τα ακόλουθα δεκαπέντε άτομα, που απετέλεσαν τα “ιδρυτικά μέλη”:

 

1. Λουκάς Λουκαΐδης

2. Κύπρος Παπαθεοδούλου

3. Αλέξανδρος Στεφανής

4. Κώστας Λουκαΐδης

5. Χρίστος Παπαθεοδούλου

6. Κύπρος Γεωργίου Κυπριανού

7. Χρίστος Γεωργίου Χριστοδούλου

8. Βασίλειος Σαββίδης

9. Σπύρος Σαββίδης

10. Παναγιώτης Βρυώνη Νικολαΐδης

11. Παναγιώτης Γεωργίου Καμπουρίδης

12. Παναγιώτης Αλεξάνδρου Καμπουρίδης

13. Στέλιος Γεωργίου Χατζιαντώνη

14. Ηλίας Γιάγκου Βαλανίδης

15. Μιχαλάκης Βρυώνη Νικολαΐδης

 

Κατά την πιο πάνω συγκέντρωση δημιουργήθηκε η πρώτη αθλητική ομάδα του χωριού με την ονομασία “Ένωση Νέων Αγριδιών” (Ε.Ν.Α). Πρώτη επιτροπεία εξελέγησαν κατόπιν ψηφοφορίας οι Λούκας Λουκαΐδης, Κύπρος Παπαθεοδούλου και Αλέξανδρος Στεφανής. Ως συνδρομή καθορίστηκε το ποσό των τεσσάρων (4) γροσίων το μήνα (τρία σεντ). Καθορίστηκαν επίσης οι δραστηριότητες για την οικονομική ενίσχυση της ομάδας και ήταν οι ακόλουθες:

 

(α) Ανέβασμα έργων, τα γνωστά τότε δράματα, κυρίως πατριωτικών.

 

(β) Φιλανθρωπικές αγορές.

 

(γ) Πώληση μαχαλλεπιού, φυστικιών και τυχών στις 20 Ιουλίου, στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία, πολιούχου μας Αγίου.

 

(δ) Το τραγούδι του Λαζάρου και της Ανάστασης μέσα στο Χωριό.

 

Το 1955 κατόπιν επαφών με την επιτροπεία της ΑΤΕ-ΠΕΚ και με γνώμονα το καλό του τόπου μας, έχοντας υπόψη το ρητό “εν τη ενώσει η ισχύς”, η Ε.Ν.Α εντάχθηκε στην ΑΤΕ-ΠΕΚ και συνέχισε τις δραστηριότητες της ως Τμήμα του Σωματείου της κοινότητας. Το έτος 1958 έγινε μετονομασία της Ε.Ν.Α σε ΑΠΟΛΛΩΝ, πάλι ως Τμήμα της ΑΤΕ-ΠΕΚ.

 

Από της ίδρυσης της αθλητικής ομάδας και μέχρι το 1958, οι αθλητικές της δραστηριότητες περιορίζονταν κυρίως σε τοπικό επίπεδο. Από το 1958 άρχισε μια εντατική προσπάθεια, που είχε ως αποτέλεσμα μια ανοδική πορεία που έφθασε στο αποκορύφωμα της το 1960, οπότε η ομάδα βρέθηκε σε πλήρη δράση, αφού στο μεταξύ είχε ενταχθεί σ' αυτή ολόκληρη σχεδόν η νεολαία του χωριού. Δημιουργήθηκε μια ισχυρότατη ποδοσφαιρική ομάδα, ενώ υπήρχε και πολύ αξιόλογη ομάδα στίβου. Παράλληλα αναπτύχθηκε έντονη και αξιόλογη καλλιτεχνική δράση, στην οποία πρωτοστάτησαν και οι νέες της κοινότητας. Ανεβάστηκαν τότε με εξαιρετική επιτυχία θεατρικά έργα,  σε τρεις και τέσσερις παραστάσεις το καθένα. Τα έργα αυτά ψυχαγώγησαν και διαπαιδαγώγησαν την κοινότητα. Με λίγα λόγια αξίζει να χαρακτηριστούν εκείνα τα χρόνια, ως η χρυσή εποχή του σωματείου μας.

 

Στην πρόοδο του σωματείου εκείνα τα χρόνια, όπως αναφέρεται πιο πάνω, συνετέλεσαν όλα τα μέλη. Πρωτοστάτες όμως υπήρξαν δύο άτομα, για τα οποία υπάρχει καταγραμμένη στα πρακτικά “εύφημη μνεία”. Πρόκειται για τον Χρίστο Παπαθεοδούλου, που δυστυχώς μας εγκατέλειψε για την αιώνια ζωή πρόωρα, το 1988 και τον Κώστα Λουκαΐδη, το γνωστό μας Κωσταρή. Οι πιο πάνω έχουν προσφέρει τα μέγιστα στο σωματείο, ως παράγοντες και ως αθλητές και η εύφημη μνεία τους δόθηκε ως ηθική αμοιβή, αλλά και ως παράδειγμα προς μίμηση.

 

Όταν ξεκίνησαν το 1950 το έργο τους, τα 15 ιδρυτικά μέλη για τη δημιουργία της αθλητικής ομάδας, ήταν αποφασισμένοι να πετύχουν. Για την επιτυχία των στόχων τους εργάστηκαν σκληρά και ως εγγύηση των προσπαθειών τους υπέγραψαν σχετική δήλωση, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως πρωτόκολλο τιμής μεταξύ τους. Η δήλωση αυτή παρατίθεται αυτούσια, με τη σύνταξη της και τη γραμματική της, αλλά και με την αγνότητα αυτών που την υπέγραψαν.

 

“ Ημείς οι κάτωθεν υπογεγραμμένοι δηλούμεν ότι θα υπακούομεν εις τας διαταγάς της επιτροπείας και θα εκτελούμεν τους κάτωθι όρους: Απαγορεύεται αυστηρώς το χαρτοπαίγνιον, το να υβρίζει κανείς κανένα, ιδίως δε τα ομαδόπουλα, το να παίζουν μάππαν καθημερινήν (εκτός εορτής). Όταν παίζουν και τους υποβάλουν ένα πράγμα και δεν υπακούσουν θα τιμωρούνται αναλόγως. Όταν ένας αποβληθεί από την ομάδα δεν θα έχει απαιτήσεις επί των καταθέσεων του εντός της ομάδας. Η μάππα θα  μένει εις την επιτροπείας και θα δίδεται εις τα ομαδόπουλα την Κυριακήν η ώρα 11π.μ. και η ώρα 1μ.μ.θα παραδίδεται πάλιν εις την επιτροπεία και τις 2μ.μ. Πάλιν θα την παίρνει η ομάδα ως τη δύσιν του ηλίου και τις εορτές το ίδιο πράγμα θα συμβαίνει”.

 

Η πιο πάνω δήλωση υποδηλώνει την αποφασιστικότητα, τον προγραμματισμό και την ωριμότητα χαρακτήρα των νεαρών παιδιών που την συνέταξαν και την υπέγραψαν. Η δήλωση καθορίζει αρχές και θέτει στόχους και μέσα από αυτήν αντλούνται χρήσιμα διδάγματα. Η φιλοσοφία της δήλωσης απετέλεσε και τη βάση της προόδου του σωματείου και τα ευεργετικά αποτελέσματα της υφίστανται μέχρι σήμερα.

 

Με τη λήξη της πρώτης περιόδου τηε ζωής της ΑΤΕ-ΠΕΚ το 1960, έκλεισε ένα σημαντικό κεφάλαιο μιας πλούσιας εθνικής και κοινωνικής δράσης, που καταγράφηκε στην ιστορία και που της αξίζει να βαθμολογηθεί με άριστα. Από το 1960 ξεκίνησε η νέα περίοδος με κυρίαρχο τώρα στοιχείο την αθλητική δράση.  Το σωματείο προχώρησε ενιαίο, πάνω στις ίδιες βασικές αρχές και βάδισε το δρόμο των επιτυχιών. Η σκυτάλη άλλαξε πολλά χέρια, οι αρχές παρέμειναν οι ίδιες, η συμπαράσταση των κατοίκων ήταν καθολική και το σωματείο κατέστη η πρώτη αθλητική δύναμη της περιοχής. Η πλούσια αθλητική δράση είχε ως συνέπεια την καθιέρωση του σωματείου με το αθλητικό του συνθετικό, το ΑΠΟΛΛΩΝ.

 

Ο ΑΠΟΛΛΩΝ προχώρησε το δρόμο του με κύριο όπλο του την αγάπη των αθλητών του και όλων των Αγριδιωτών. Τα οικονομικά του μέσα ήταν πάντοτε πενιχρά και δύσκολες οι συνθήκες μέσα στις οποίες δρούσε. Παρά ταύτα ουδέποτε έπαψε να πρωταγωνιστεί και πλούσια είναι τα έπαθλα που τιμητικά κοσμούν τη βιτρίνα του οικήματος του στα Αγρίδια. Τα έπαθλα αυτά κερδήθηκαν με ιδρώτα και αποτελούν την ηθική μας αμοιβή, που μας γεμίζει με αισθήματα συγκίνησης και περηφάνιας. Προέρχονται τόσο από το ποδόσφαιρο, όσο και από το στίβο.

 

Το 1966 το σωματείο εντάχθηκε στη δύναμη της αγροτικής ομοσπονδίας ΠΑΑΟΚ (Ποδοσφαιρική Αθλητική Αγροτική Ομοσπονδία Κύπρου). Στην ομοσπονδία αυτή αγωνίζεται μέχρι σήμερα και είναι πάντοτε πρωταγωνιστής. Έχει καταστεί κύρια δύναμη στην ΠΑΑΟΚ και πολλές είναι οι διακρίσεις που έχει πετύχει. Αποκορύφωμα ήταν η κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας Πρωταθλητριών της ΠΑΑΟΚ, των επαρχιών Λεμεσού – Πάφου,  την περίοδο 1992 – 1993 με τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την ίδρυση του σωματείου.

 

Οι νέες συνθήκες που στο μεταξύ επεκράτησαν στη ζωή του τόπου, επηρέασαν και το σωματείο και εμφανής ήταν η ανάγκη αναπροσαρμογής σκέψης και τακτικής με τους στόχους να παραμένουν πάντα οι ίδιοι. Δεν υπήρχε ανάγκη αλλαγής στους στόχους, αφού αυτοί χαρακτηρίζονται από αρχές και αξίες διαχρονικές, άφθαρτες στο πέρασμα του χρόνου.

 

Στις 19 Απριλίου 1987 συγκλήθηκε καταστατική συνέλευση, η οποία ενέκρινε το νέο εκσυχρονισμένο καταστατικό. Η συνέλευση αυτή τυποποίησε την ουσιαστικά πάντοτε ίδια, νέα επωνυμία του σωματείου, που περιλαμβάνει το αρχικό όνομα του 1943 και το αθλητικό τμήμα που προσχώρησε στο σωματείο το 1955. Το σωματείο ονομάζεται πλέον “ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΟΠΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΓΡΙΔΙΩΝ” (ΑΤΕΑΑ) και φυσικά παραμένει μέλος της “ΠΑΝΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ” (ΠΕΚ).

 

Από την αρχή της ζωής του, το σωματείο εξυπηρέτησε την κοινότητα, υπηρετώντας τους στόχους και σκοπούς του. Πηγή αέναη της δύναμης του ήταν πάντοτε η αγάπη των Αγριδιωτών και η δράση του βασίστηκε πάνω στη φιλία και τη συνεργασία των μελών του. Έδρασε μέσα σε χρόνια δίσεκτα, αντιμετώπισε δύσκολες καταστάσεις και βγήκε αλώβητο από αυτές, επιβίωσε και προόδευσε. Έχει να επιδείξει πολύμορφο έργο, έχει γράψει τη δική του ζηλευτή ιστορία, έχει καταξιωθεί στη συνείδηση όλων μας και δίκαια αξίζει να χαρακτηριστεί ως ιστορικό σωματείο.

 

Η ύπαρξη της ΑΤΕ – ΠΕΚ ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΓΡΙΔΙΩΝ είναι ταυτόσημη με την ίδια την ύπαρξη του χωριού. Επιβάλλεται η στήριξη και η ενδυνάμωση της, ανεξάρτητα από εμπόδια και θυσίες. Η αγάπη όλων των Αγριδιωτών και φίλων μας ας γίνει εκείνη η δύναμη που θα ωθήσει το σωματείο να συνεχίσει την πορεία του, καταξιωμένο και δοξασμένο. Όλοι μαζί ας εργαστούμε για το μεγαλείο του σωματείου.

  

Πηγή:

Κυριάκος Χριστοφόρου

Πρώην Πρόεδρος

ΑΤΕ – ΠΕΚ ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΓΡΙΔΙΩΝ